|
|
|
|
|
In memoriam Ton Verwer
In memoriam Ton Verwer
" Je hoeft niet bang te zijn,
al gaan de lichten uit,
God is er, en hij blijft
als jij je ogen sluit. "
Op 28 april jl. werd onze dierbare vriend Ton Verwer op zijn vakantieadres in Zuid-Frankrijk getroffen door een hersenbloeding. Een dag later stierf hij in een ziekenhuis in Bordeaux in aanwezigheid van zijn vrouw Tiny en zijn dochters Joyce en Yvette. Omdat een overlijden in het buitenland allerlei juridische consequenties heeft, werd Ton pas op vrijdag 11 mei vanuit onze kerk in Oostzaan begraven. Meer dan 350 mensen waren aanwezig bij de herdenkingskerkdienst die geleid werd door Ds. Bart Vijfvinkel. In alle verhalen over hem en over zijn leven met Tiny, kinderen en kleinkinderen werd Ton beschreven als de man die hij ook was: een betrokken en liefdevolle vader, het liefst met zijn Tiny en de kinderen vakantie vierend in Frankrijk, een echte familieman dus. Maar ook veelzijdig en kundig in al zijn werkzaamheden, enthousiast voor de muziek, begaafd saxofoonspeler bij Crescendo, sportief volleyballer en toeschouwer, zorgzaam begeleider van de blue train bike club en altijd paraat om in zijn kerk klussen te klaren. Daarover willen we dan ook iets meer zeggen.
De kerk hoorde bij Ton en Ton hoorde bij de kerk: Van de top van het dak (controle bij de dakreparatie) tot in de kruipruimte onder de grond (vernieuwing van een warmte element) en op alle gebieden daartussen. Er is geen schroefje, dat hij niet heeft aangedraaid, geen lampje, dat hij niet heeft vervangen. Van de nieuwe keukenkastjes, de tv- installatie voor de jeugd, het ophangsysteem voor de schilderijen in het BJC, de wieltjes onder de liturgietafel, de nieuwe schragen voor de eettafels tot aan (in de laatste weken) het ophangen van de nieuwe gordijnen en een nieuwe slang voor de afwasmachine: Ton zorgde dat het voor elkaar kwam. In zijn kerk. In onze kerk.
Speciaal was zijn aandacht voor de nieuwe geluidsinstallatie: hij werkt prima, dankzij de inspanningen van Ton. Èn speciaal was zijn aandacht voor de verwarmingsinstallatie: hij had een app, waarmee hij zelfs vanuit zijn vakantieadres in Zuid-Frankrijk op zondagmorgen de temperatuur in de kerk in Oostzaan kon regelen.
Eigenlijk begon het kerkenwerk voor Ton en Tiny al 56 jaar geleden. Tons vader vroeg aan de jonge geliefde van Ton, Tiny dus: kan je tikken. Dat kon Tiny. En zo begon een lange loopbaan van liturgieën typen en uitdraaien.
In de zeventiger jaren waren Ton en Willie samen met Sofie Reeling-Brouwer, en Jan de Waal diakenen. In die tijd was Dick Nicolai predikant. Er veranderde veel. Ook de diaconie veranderde van een fonds dat steeds groeide, tot een stroom van ingezameld èn uitgegeven geld. Aan mensen die dat nodig hadden. Soms dichtbij maar vooral ver weg. Ook kwam er aandacht voor speciale projecten: niet elke week geld voor weer een ander diaconaal doel, maar vaste doelen, zoals het SOS-kinderdorp in Leh-Ladakh in India waar Tibetaanse kinderen wonen die gevlucht zijn voor de Chinese dictatuur. Het werk van de SOS-kinderdorpen steunen we dus nu al meer dan veertig jaar.
Sinds de negentiger jaren verzorgen Ton en Tiny ook de ledenadministratie van de kerk. Daarbij hoort ook de organisatie van de actie Kerkbalans en de solidariteitscollecte. De bijbehorende financiële aspecten besprak Ton al die jaren met Roel, vaak was er dagelijks, in ieder geval wekelijks overleg.
‘Geloven’ was voor Ton vooral een werkwoord: doen wat je kan, er zijn voor anderen. ‘Geloven’ was liefde voor het leven en vertrouwen in de toekomst. En elke week zat hij samen met Tiny en vaak met hun dochters, op zijn achterste bank in de kerk.
Nu is Ton overleden. Zijn leven hier is gestopt. Zijn werk overal en voor iedereen ligt stil. Het is ook stil in de kerk.
Een leven zonder Ton is voor Tiny, de kinderen, de kleinkinderen en voor zus Ank het aller moeilijkst. Maar ook wij allemaal zullen Ton ongelooflijk missen.
Wat blijft zijn de herinneringen aan een sprankelend mens. Wat blijft is het woord waarop hij vertrouwde: “je hoeft niet bang te zijn, al gaan de lichten uit. God is er en hij blijft als jij je ogen sluit”.
We wensen Tiny, Joyce en Johan, Yvette en Ramon, Tieme, Cristian, Yanick, zijn familie en zijn vrienden heel veel sterkte.
Roel en Willie Dijkema
| | terug
|
| |
|
|
|
|
28-04-2024
om
10.00 uur2kerk4.JPG)
Agenda_r.JPG "Druk op het pictogram om naar de agenda van de Grote Kerk te gaan!")
