|
|
|
|
|
Nieuwsbrief PKN Oostzaan - jaargang 1, nr. 21.
Nieuwsbrief PKN Oostzaan - jaargang 1, nr. 21.
  26 juni 2020,
Ds. Carola Dahmen
Predikant
Beste mensen,
Ik vind het moeilijk om te beseffen dat we nu al een paar maanden zo beperkt zijn in ons doen en laten, dat we niet op zondag naar de kerk gaan. Feesten die niet gewoon werden gevierd. De tijd gaat en gaat, maar zonder dat de tijd gemarkeerd wordt, zonder dat we bij de tijd stil staan, voelen alle dagen gelijk aan.
In Israel wist men, dat het niet goed is om alle dagen maar hetzelfde te laten zijn. De sabbat, een apart gezette dag in de week, het sabbatsjaar - een apart gezet jaar in de 7 jaren - en het jubeljaar, het jaar van genade, bevrijding, terugkeer naar je geboortegrond, eens in elke generatie.
Het is een ander levensgevoel als de tijd onderbroken wordt door een apart gezette tijd, door “vrije tijd”, door tijd waar je niet werkt en bezig bent maar stil staat bij wat werkelijk belangrijk is in het leven, bij God, bij liefde, bij de essentie van ons mens-zijn. Het is anders, dan wanneer het steeds maar doorgaat, elke dag eigenlijk weer een stomme herhaling van de dag ervoor is.
De zondag kan helpen om onze tijd te doorbreken. Daarom is het ook zo fijn dat we weer samen in de kerk de tijd “kunnen doorbreken”. Maar het kan natuurlijk ook op andere wijzen, samen of alleen stil staan, thuis of elders.
Het levensgevoel van Israel gaf ook woorden eraan dat dit leven van ons beperkt is. De tijd die we hebben gekregen is geen eeuwige tijd, maar beperkte tijd. En misschien was juist daardoor in Israel het besef groot dat deze levenstijd die we krijgen waardevol en kostbaar is. Dat het niet zo zeer de lengte, maar de diepte van de tijd is die geluk en zegen brengt. De diepte van de tijd die omvat wordt door Gods handen, door Gods eeuwigheid. Onze tijd die in zijn hand geschreven staat.
Een lied uit een van de vorige bundels (Tussentijds) verwoord dit levensgevoel volgens mij wel goed:
Mijn leven is een splinter aan de tijd
Een oogwenk slechts van een oneindig heden.
Een verre ster, stofje van eeuwigheid,
Kind van mijn tijd ben ik, zonder verleden.
Mijn toekomst komt nu ik geboren ben:
Genadig ogenblijk tussen de tijden.
Werk van Gods hand en letter uit zijn stem
Ben ik, een grasje uit zijn weidse weide.
Mijn tijden zijn in Gods verheven hand.
Geluk van uren duurt als duizend jaren.
De tijd ontschiet mij gaande naar het land
van God. Altijd zal hij mij wél bewaren. (Wonno Bleij)
De zondag is een dag die anders is dan andere dagen. Een dag/moment/ogenblik waarin we de diepte van de tijd kunnen ervaren. Diepte van de tijd, een oogwenk van goddelijke eeuwigheid, genade. Wonno Bleij verwoord het maar aarzelend “gaande naar het land van God. Altijd zal hij mij wél bewaren.” Het is een aanduiding van ruimte en tijd voorbij ónze ruimte en tijd. Een land dat wij nog niet kennen. En een tijd die “altijd” is. God’s tijd omvat onze beperkte, kostbare tijd met de glans van eeuwigheid. Waarin niets en niemand verloren gaat.
Er zijn zieken in de gemeente. Aan hen denken wij. Voor hen bidden wij. We hebben ook gehoord van het plotselinge overlijden van Jan Kloosterhuis, organist van onze gemeente. Vandaag heeft, in besloten kring, zijn familie en vrienden afscheid van hem genomen. Het maakt verdrietig dat dood en lijden zo vaak onze levens kapot maken. Dat God trouw blijft door alles heen houdt ons staande, wat er ook gebeurt.
Aanstaande zondag is er nog een keer een dienst vanuit Zaandam te volgen via de bekende kanalen. Pieter van der Woel is dan voorganger.
Alvast een goede zondag!
Met een hartelijke groet,
..................................................
Ds. Carola Dahmen
Predikant
Protestantse Gemeente Oostzaan
Postbus 44
1510 AA Oostzaan
Regelmatig zal de nieuwsbrief van PKN Oostzaan, door ds. C. Dahmen verschijnen.
Dit is jaargang 1, nr. 21 26 juni 2020). Voor meer info: predikant@pknoostzaan.nl
of onze websites www.pknoostzaan.nl en www.grotekerkoostzaan.nl
| | terug
|
| |
|
|
|
|
28-04-2024
om
10.00 uur2kerk4.JPG)
Agenda_r.JPG "Druk op het pictogram om naar de agenda van de Grote Kerk te gaan!")
